jasas = Hallo!
Door: cypridebbie
Blijf op de hoogte en volg Debbie
22 Februari 2012 | Cyprus, Nicosia
Hier weer een teken van leven vanuit Cyprus! Ik kwam erachter dat het alweer een tijdje geleden is dat ik iets had geschreven, want als je een aantal berichtjes krijgt 'hoe is het daar?' 'alles goed?' 'Vermaak je je een beetje?' dan is het tijd voor een update! Waar was ik gebleven.. oh ja, maandag was het etentje met de twee Belgen. De derde kwam niet, maar in plaats daarvan kwam er een Deense en een Servische, een leuk internationaal etentje bij de Italiaan! Het was erg gezellig terwijl we bij het raam zaten en keken naar de regen die buiten neerviel... Ja, regen kennen ze hier ook goed, of zou ik het hebben meegenomen vanuit Nederland...? Kortom; ik weiger hier een paraplu te gebruiken en tot nu toe is me dat nog redelijk gelukt (1x kwam de ambassadrice langs me lopen en zij had een paraplu!).
Dinsdag werd het dan echt tijd om een keer de was te gaan doen.. Ik zag op de kaart hoe ik moest lopen op grotere wegen, maar zag ook dat er een kortere route moest zijn, dus voor de zekerheid ging ik dat even navragen bij de kleine supermarkt. Zij vertelde me hoe ik moest lopen en dat was ongeveer de route zoals die op de kaart stond. Toch maar het zekere voor het onzekere genomen en de kaart gevolgd. Rechts, links, bergje op, bergje af... ik denk dat ik ongeveer drie kwartier tot een uur heb gelopen voordat ik er eindelijk was, wat een pokke-eind...! Nou ja, ik was heelhuids gearriveerd, nu nog waspoeder. Gelukkig was er een klein winkeltje om de hoek en heel toevallig verkocht deze vriendelijke meneer ook waspoeder. Dan de wasmachine.. beetje ouderwets, er zat een draaiknop op met 5 programma's. Dat werd iene miene mutten, doe maar die! Op hoop van zegen. Ik ken dergelijke wasserettes alleen van films uit Amerika, maar ik heb het nu ook meegemaakt.. Boekje erbij, in de zenuwen of het allemaal wel goed gaat komen met de was en wachten totdat de wasmachine ophoudt herrie te maken. Dan de droger, nog een keer iene miene mutten en weer verder in mijn boekje. Toen ook de droger klaar was werd het tijd om een stukje te lopen, maar niet dezelfde weg als die ik op de heenweg had (ik denk ook niet dat ik die nog zou kunnen vinden!). Er zat een klein bakkertje en daar ging ik naar binnen om te vragen waar het Hilton hotel was, zodra ik die had gevonden dan was de weg waarschijnlijk iets makkelijker.. Ik vraag netjes, 'spreekt u Engels?' 'a little' 'weet u waar het Hilton Hotel is?' (enigzins geirriteerd: 'No Anglica'. Zeg dat dan meteen, truus.. Wat bleek, het Hilton was aan de andere kant van de straat. Met haar vinger had ze het me ook kunnen wijzen dus. Gelukkig was er een Cypriotische oude man die me wel wilde helpen! Na het Hilton de eerste weg rechts, de Kennedylaan in en helemaal aflopen en dan kwam ik op de Nikis waar mijn straat een zijstraatje van is. Het was zo'n lange straat dat ik een aantal keren aan mensen vroeg of het nog steeds de Kennedylaan was, en dat was zo. Nou, het was een lange weg, maar een stuk korter dan de heenweg (deze weg was 'maar' 25 minuten lopen. maar een kortere is er niet).
De donderdag lag ik lekker vroeg in bed en om 1 uur schrok ik wakker van een enorme knal, gevolgd door een aantal sirenes en een brullende motor die een kwartier lang door de straten van Nicosia heeft geraced. Ik had al allerlei sinario's in mijn hoofd; gebouw opgeblazen of Noord Cyprus valt aan.. Op hetzelfde moment krijg ik een sms, dat was helemaal schrikken, maar gelukkig, het was Wouter maar om te zeggen dat het saai was op donderdag en dat we snel samen moeten borrelen. Op een gegeven moment toch in slaap gevallen. De volgende dag vroeg ik aan een collega; 'heb jij die herrie vannacht ook gehoord?' 'een explosie? Debbie, je hoort te slapen 's nachts' 'ja, dat probeerde ik ook, maar ik werd er wakker van... maar als jij sliep, hoe weet je dan dat het een explosie was?' 'oh, dat is een auto-explosie' 'en dat is normaal hier?' 'nou ja, niet normaal, maar het gebeurd vaker' Na mijn vragende blik ging hij verder 'dat is een waarschuwing tussen vrienden dat ze nu moeten opletten. Het gebeurt altijd 's nachts en van alle keren is er nog maar 1 iemand gewond geraakt.' ondertussen kwam een andere collega de keuken in; is er weer een auto geexplodeerd? 'eh, hoevaak gebeurd dit?' 'de laatste tijd is het rustig, maar er zijn tijden geweest dat dit 2 a 3x in de week voorkwam' Okeee...fijne vrienden! Toch blij dat wij gewoon praten of elkaar negeren als we elkaar beu zijn! (een klein detail; dit zijn vrienden in de 'onderwereld')
Voor het weekend hadden Liesbeth Jens (de Belgen) en ik bedacht dat we maar eens op pad gingen, daar hadden we natuurlijk een auto voor nodig. En ja, wie mag er rijden? Liesbeth gaf aan dat ze dat liever niet wilde, dus bleven Jens en ik over. Bij de autoverhuurder om de hoek hadden we een auto gehuurd. Wel moesten we zelf aangeven dat er schade op de auto zat en dat hij dat even op moest schrijven. Ook de tank was 2/3 leeg. ik vond het allemaal een beetje vreemd. Nou ja, op weg naar Limassol, Jens reed. Na wat gezoek bleken we het eerste toeristenplekje gevonden te hebben; een strandtentje bij een kiezelstrand met uitzicht op een industriele haven. Nou ja, kan beter. Vanaf dat punt heb ik gereden, voor de eerste keer in een automaat en ook nog eens links rijden; als dat maar goed gaat! Mijn linkerbeen had ik onder mijn stoel gelegd en mijn linkerhand had ik al snel onder mijn zitvlak omdat hier de hendel voor de knipperlichten rechts zit ipv links. Je raadt het vast al; bij elke afslag ging de ruitenwissers aan.. Na wat rondgereden in Limassol hadden we besloten dat we hier de toeristische plekken niet zouden vinden, dus maar weer op naar de snelweg waar ik op de borden aan de kant van de weg wat dingen had gezien. Nou bleek dat we die ook moesten hebben. Uiteindelijk hebben we nog een ruine gezien en de St.Raphaels haven, waar de waterfietsen op het droge stonden. Na een kleine test bleken deze te werken!! We hebben nog even gegeten in Limassol en zijn toen op de terugweg langs de Carrefour gegaan in de shoppingmall. Een iets grotere winkel dan bij ons in de buurt en iets goedkoper, dat werd dus inladen aangezien we nu een auto hadden! Daarna de auto weer ingeleverd met een bijna volle tank, dus wilden we ook een gedeelte van ons geld terug. De baas was er niet, dus moesten we maandag of dinsdag terugkomen.
Zondag lag ik heerlijk te slapen en werd ik wakker om 2 uur 's nachts van een gang-genoot die ergens vandaan kwam. Hij ging op zijn gemak naar de wc en daarna nog even rustig douchen (ik denk een man is zo klaar, maar nee hoor, 20 minuten later ging de kraan pas uit). Allemaal leuk en aardig natuurlijk maar ter info; mijn bed staat tegen de muur aan waar aan de andere kant de wc en douche is. Daarna hoorde ik nog een hele hoop gestommel en eindelijk was het rustig, dacht ik.. Ik hoorde telkens iets aanslaan en een brommend geluid volgde, daarbij opgeteld liet hij alle lampen aanstaan waardoor mijn kamer ook verlicht was. Ik hoorde hem niet meer en aangezien ik naar de wc moest ben ik maar eens een kijkje gaan nemen. In de keuken vond ik een soort van camping-wasmachine die deze herrie veroorzaakte. Ja, tuurlijk, doe je was om 3 uur 's nachts! Uiteindelijk na 1,5 uur weer in slaap gevallen...
Dinsdag zijn Jens en ik naar de autoverhuur geweest. Onderweg een sommetje gemaakt en tot de conclusie gekomen dat we ongeveer 30,- terug zouden moeten krijgen. Dezelfde jongen was aan het werk en zag ons aankomen. Zijn gezicht vertrok meteen (dacht hij nou echt dat wij studenten het hierbij zouden laten?!!). Zijn baas was er ook en hij gaf ons 20,- terug met de vraag, is het ok zo? Nee! Wij uitgelegd hoe onze berekening was en waar wij recht op hadden. Hij stond nergens open voor; wij kregen 20,- en daarmee was de kous af. Nou ja, wat denkt hij wel; toeristen wimpel ik wel even af? Toen ik in de gaten had dat er met hem echt niet te praten viel ben ik maar even uitgevallen. Ook dat hielp niet helaas! Dus Jens en ik zijn met 20,- terug naar huis gegaan, maar de volgende keer gaan we dus naar een erkende verhuurder die ons niet besodemieterd!
Afgelopen vrijdag begon de Education fair, een beurs voor studenten die een internationale studie (of gedeelte van de studie) willen gaan doen. Samen met een collega hebben wij vrijdag, zaterdag en zondag alle Hogescholen en Universiteiten van Nederland vertegenwoordigd. Ook hadden wij leuke gadgets; een sleutelhanger van gele klompen, pennen, een speldje met een tulp, een oranje bakje met pepermuntjes en oranje wuppies. Ik dacht dat Nederlanders hebberig waren.. In no time waren deze gadgets weg, af en toe zelfs al voordat ze op tafel lagen! De beurs zelf was erg druk, een ook onze stand is goed bezocht. Nederland komt steeds meer in trek bij de Cyprioten omdat ze erachter komen dat wij veel Engelstalige studies hebben en het collegegeld laag is (in verhouding: in engeland is dit 9.000,-). Er werd dan ook geregeld gevraagd, af en toe 3x door dezelfde persoon, of het geen typefout was! Zondag waren al onze folders om 20 uur weg terwijl de beurs tot 21 uur open was. Nou ja, dat was een vroegertje dus.
Maandag hadden we verjaardag van Liesbeth in onze lounge, erg gezellig met een heleboel internationale studenten (Duits, Italiaans, Deens, Jordaans, Iers, Nederlands en Belgisch) waarbij onze bank het heeft begeven. Gelukkig maken we hier toch niet veel gebruik van en ik hoop maar dat Liesbeth geen rekening van de huisbaas krijgt..
Jullie zien het, ik vermaak me prima hier! Het is ook erg leuk om berichtjes e.d. te ontvangen, dus daarvoor mijn grote dank!
Hoe is de carnaval geweest? nog nieuwtjes te vertellen? Ik wil natuurlijk wel op de hoogte blijven!!
tot later!
xxx Debbie
Dinsdag werd het dan echt tijd om een keer de was te gaan doen.. Ik zag op de kaart hoe ik moest lopen op grotere wegen, maar zag ook dat er een kortere route moest zijn, dus voor de zekerheid ging ik dat even navragen bij de kleine supermarkt. Zij vertelde me hoe ik moest lopen en dat was ongeveer de route zoals die op de kaart stond. Toch maar het zekere voor het onzekere genomen en de kaart gevolgd. Rechts, links, bergje op, bergje af... ik denk dat ik ongeveer drie kwartier tot een uur heb gelopen voordat ik er eindelijk was, wat een pokke-eind...! Nou ja, ik was heelhuids gearriveerd, nu nog waspoeder. Gelukkig was er een klein winkeltje om de hoek en heel toevallig verkocht deze vriendelijke meneer ook waspoeder. Dan de wasmachine.. beetje ouderwets, er zat een draaiknop op met 5 programma's. Dat werd iene miene mutten, doe maar die! Op hoop van zegen. Ik ken dergelijke wasserettes alleen van films uit Amerika, maar ik heb het nu ook meegemaakt.. Boekje erbij, in de zenuwen of het allemaal wel goed gaat komen met de was en wachten totdat de wasmachine ophoudt herrie te maken. Dan de droger, nog een keer iene miene mutten en weer verder in mijn boekje. Toen ook de droger klaar was werd het tijd om een stukje te lopen, maar niet dezelfde weg als die ik op de heenweg had (ik denk ook niet dat ik die nog zou kunnen vinden!). Er zat een klein bakkertje en daar ging ik naar binnen om te vragen waar het Hilton hotel was, zodra ik die had gevonden dan was de weg waarschijnlijk iets makkelijker.. Ik vraag netjes, 'spreekt u Engels?' 'a little' 'weet u waar het Hilton Hotel is?' (enigzins geirriteerd: 'No Anglica'. Zeg dat dan meteen, truus.. Wat bleek, het Hilton was aan de andere kant van de straat. Met haar vinger had ze het me ook kunnen wijzen dus. Gelukkig was er een Cypriotische oude man die me wel wilde helpen! Na het Hilton de eerste weg rechts, de Kennedylaan in en helemaal aflopen en dan kwam ik op de Nikis waar mijn straat een zijstraatje van is. Het was zo'n lange straat dat ik een aantal keren aan mensen vroeg of het nog steeds de Kennedylaan was, en dat was zo. Nou, het was een lange weg, maar een stuk korter dan de heenweg (deze weg was 'maar' 25 minuten lopen. maar een kortere is er niet).
De donderdag lag ik lekker vroeg in bed en om 1 uur schrok ik wakker van een enorme knal, gevolgd door een aantal sirenes en een brullende motor die een kwartier lang door de straten van Nicosia heeft geraced. Ik had al allerlei sinario's in mijn hoofd; gebouw opgeblazen of Noord Cyprus valt aan.. Op hetzelfde moment krijg ik een sms, dat was helemaal schrikken, maar gelukkig, het was Wouter maar om te zeggen dat het saai was op donderdag en dat we snel samen moeten borrelen. Op een gegeven moment toch in slaap gevallen. De volgende dag vroeg ik aan een collega; 'heb jij die herrie vannacht ook gehoord?' 'een explosie? Debbie, je hoort te slapen 's nachts' 'ja, dat probeerde ik ook, maar ik werd er wakker van... maar als jij sliep, hoe weet je dan dat het een explosie was?' 'oh, dat is een auto-explosie' 'en dat is normaal hier?' 'nou ja, niet normaal, maar het gebeurd vaker' Na mijn vragende blik ging hij verder 'dat is een waarschuwing tussen vrienden dat ze nu moeten opletten. Het gebeurt altijd 's nachts en van alle keren is er nog maar 1 iemand gewond geraakt.' ondertussen kwam een andere collega de keuken in; is er weer een auto geexplodeerd? 'eh, hoevaak gebeurd dit?' 'de laatste tijd is het rustig, maar er zijn tijden geweest dat dit 2 a 3x in de week voorkwam' Okeee...fijne vrienden! Toch blij dat wij gewoon praten of elkaar negeren als we elkaar beu zijn! (een klein detail; dit zijn vrienden in de 'onderwereld')
Voor het weekend hadden Liesbeth Jens (de Belgen) en ik bedacht dat we maar eens op pad gingen, daar hadden we natuurlijk een auto voor nodig. En ja, wie mag er rijden? Liesbeth gaf aan dat ze dat liever niet wilde, dus bleven Jens en ik over. Bij de autoverhuurder om de hoek hadden we een auto gehuurd. Wel moesten we zelf aangeven dat er schade op de auto zat en dat hij dat even op moest schrijven. Ook de tank was 2/3 leeg. ik vond het allemaal een beetje vreemd. Nou ja, op weg naar Limassol, Jens reed. Na wat gezoek bleken we het eerste toeristenplekje gevonden te hebben; een strandtentje bij een kiezelstrand met uitzicht op een industriele haven. Nou ja, kan beter. Vanaf dat punt heb ik gereden, voor de eerste keer in een automaat en ook nog eens links rijden; als dat maar goed gaat! Mijn linkerbeen had ik onder mijn stoel gelegd en mijn linkerhand had ik al snel onder mijn zitvlak omdat hier de hendel voor de knipperlichten rechts zit ipv links. Je raadt het vast al; bij elke afslag ging de ruitenwissers aan.. Na wat rondgereden in Limassol hadden we besloten dat we hier de toeristische plekken niet zouden vinden, dus maar weer op naar de snelweg waar ik op de borden aan de kant van de weg wat dingen had gezien. Nou bleek dat we die ook moesten hebben. Uiteindelijk hebben we nog een ruine gezien en de St.Raphaels haven, waar de waterfietsen op het droge stonden. Na een kleine test bleken deze te werken!! We hebben nog even gegeten in Limassol en zijn toen op de terugweg langs de Carrefour gegaan in de shoppingmall. Een iets grotere winkel dan bij ons in de buurt en iets goedkoper, dat werd dus inladen aangezien we nu een auto hadden! Daarna de auto weer ingeleverd met een bijna volle tank, dus wilden we ook een gedeelte van ons geld terug. De baas was er niet, dus moesten we maandag of dinsdag terugkomen.
Zondag lag ik heerlijk te slapen en werd ik wakker om 2 uur 's nachts van een gang-genoot die ergens vandaan kwam. Hij ging op zijn gemak naar de wc en daarna nog even rustig douchen (ik denk een man is zo klaar, maar nee hoor, 20 minuten later ging de kraan pas uit). Allemaal leuk en aardig natuurlijk maar ter info; mijn bed staat tegen de muur aan waar aan de andere kant de wc en douche is. Daarna hoorde ik nog een hele hoop gestommel en eindelijk was het rustig, dacht ik.. Ik hoorde telkens iets aanslaan en een brommend geluid volgde, daarbij opgeteld liet hij alle lampen aanstaan waardoor mijn kamer ook verlicht was. Ik hoorde hem niet meer en aangezien ik naar de wc moest ben ik maar eens een kijkje gaan nemen. In de keuken vond ik een soort van camping-wasmachine die deze herrie veroorzaakte. Ja, tuurlijk, doe je was om 3 uur 's nachts! Uiteindelijk na 1,5 uur weer in slaap gevallen...
Dinsdag zijn Jens en ik naar de autoverhuur geweest. Onderweg een sommetje gemaakt en tot de conclusie gekomen dat we ongeveer 30,- terug zouden moeten krijgen. Dezelfde jongen was aan het werk en zag ons aankomen. Zijn gezicht vertrok meteen (dacht hij nou echt dat wij studenten het hierbij zouden laten?!!). Zijn baas was er ook en hij gaf ons 20,- terug met de vraag, is het ok zo? Nee! Wij uitgelegd hoe onze berekening was en waar wij recht op hadden. Hij stond nergens open voor; wij kregen 20,- en daarmee was de kous af. Nou ja, wat denkt hij wel; toeristen wimpel ik wel even af? Toen ik in de gaten had dat er met hem echt niet te praten viel ben ik maar even uitgevallen. Ook dat hielp niet helaas! Dus Jens en ik zijn met 20,- terug naar huis gegaan, maar de volgende keer gaan we dus naar een erkende verhuurder die ons niet besodemieterd!
Afgelopen vrijdag begon de Education fair, een beurs voor studenten die een internationale studie (of gedeelte van de studie) willen gaan doen. Samen met een collega hebben wij vrijdag, zaterdag en zondag alle Hogescholen en Universiteiten van Nederland vertegenwoordigd. Ook hadden wij leuke gadgets; een sleutelhanger van gele klompen, pennen, een speldje met een tulp, een oranje bakje met pepermuntjes en oranje wuppies. Ik dacht dat Nederlanders hebberig waren.. In no time waren deze gadgets weg, af en toe zelfs al voordat ze op tafel lagen! De beurs zelf was erg druk, een ook onze stand is goed bezocht. Nederland komt steeds meer in trek bij de Cyprioten omdat ze erachter komen dat wij veel Engelstalige studies hebben en het collegegeld laag is (in verhouding: in engeland is dit 9.000,-). Er werd dan ook geregeld gevraagd, af en toe 3x door dezelfde persoon, of het geen typefout was! Zondag waren al onze folders om 20 uur weg terwijl de beurs tot 21 uur open was. Nou ja, dat was een vroegertje dus.
Maandag hadden we verjaardag van Liesbeth in onze lounge, erg gezellig met een heleboel internationale studenten (Duits, Italiaans, Deens, Jordaans, Iers, Nederlands en Belgisch) waarbij onze bank het heeft begeven. Gelukkig maken we hier toch niet veel gebruik van en ik hoop maar dat Liesbeth geen rekening van de huisbaas krijgt..
Jullie zien het, ik vermaak me prima hier! Het is ook erg leuk om berichtjes e.d. te ontvangen, dus daarvoor mijn grote dank!
Hoe is de carnaval geweest? nog nieuwtjes te vertellen? Ik wil natuurlijk wel op de hoogte blijven!!
tot later!
xxx Debbie
-
22 Februari 2012 - 17:20
Gerda:
Tja, je wilt geen paraplu, maar die had je goed van pas gekomen bij die auto verhuurder, bij dat nachtelijke douchen en bij de camping-wasmachine,en voor de hebberige grijphandjes bij je stand, ha ha ,dus denk er maar eens over na, en ik kijk al weer uit naar je volgende verhaal.
Dikke x
Gerda -
22 Februari 2012 - 23:50
Eelke:
Leuk om je verhalen weer te lezen! Vooral wat je 's nachts allemaal bezighoudt;)
Dat van dat knipperlicht herken ik helemaal. Haha, je blijft er intrappen!
Fijn dat je het zo goed naar je zin hebt. Ook erg leuk om wat foto's te zien.
Ennuh met dat paraplu-idee van Gerda ben ik het wel eens. Denk er inderdaad nog maar eens over na!
Ik ben net terug van wintersport. Lekker gesnowboard!! Helaas wel een paar dagen eerder terug moeten komen, omdat de opa van Jimi is overleden...
Have fun!
Tot de volgende verhalen!
liefs Eelke (van de Groes) -
23 Februari 2012 - 11:22
Riet Kersten:
Hoi Debbie,
Leuk om je verhaal te lezen,
Het is heel boeiend .
Je hebt het daar goed naar je zin zo te lezen.
Super.
Groetjes Riet -
23 Februari 2012 - 18:57
Annelie En Louis:
Hoi Debs.
Geweldig hoe goed het je daar gaat, en wat kan jij heerlijk schrijven.
Wij kijken nu al weer uit naar het volgende verslag.
liefs Louis en Annelie -
25 Februari 2012 - 22:31
Hannie:
He Debbie,
Je vermaakt je duidelijk prima daar. Doen ze daar niet aan carnaval? Misschien kun je dat invoeren. Heb je ook al getennist? Je conditie blijft wel op peil met al dat gewandel! Is leuk om te lezen hoe het je vergaat. Helaas heb ik geen spannende nieuwtjes (carnaval is niet mijn ding).
Groeten,
Hannie -
27 Februari 2012 - 20:48
Wouter:
Nou nou, ik lees wel heel veel over regen, ruitenwissers en paraplu's! Je bent duidelijk niet in Nederland want hier is het prachtig weer! En wat fijn dat ze ook daar een truus hebben zeg! Of was het een jeannette eigenlijk?! Vluchten zijn geboekt, in Maart zullen we eens komen stappen met dat internationale gezelschap daar! Moet er al hagelslag en drop mee? Groeten uit Haps en tot gauw, Wouter. -
27 Februari 2012 - 20:50
Wouter:
Oh, ps, de groeten van Louise, die ligt sinds vandaag in het ziekenhuis om geopereerd te worden aan haar heup. Komt waarschijnlijk van het weekeinde weer naar huis toe. -
28 Februari 2012 - 14:50
Femke, Peter En Kids:
he debbie, wat een leuk reisverslag weer!! geweldig dat je het zo leuk hebt daar! net ff op ryanair gekeken en erg verleidelijk om een vluchtje te boeken, tenminste als het wat minder regent...;)
veel plezier nog!
x Femke, peter en kids -
29 Februari 2012 - 19:59
Anja:
Je kunt niet zeggen, dat Cyprus geen afwisseling kent, zon, sneeuw ontploffende auto's feestjes...blijf je verhalen nauwlettend volgen! Heel veel plezier nog en tot snellie..x van die andere gele vlek -
01 Maart 2012 - 08:50
Sven:
Hey Debby wat leuk om te lezen!! Ik ben niet zo close geweest met internet en als ik dat wel was was dat om die mensen in Nederland te vertellen wat er elders gebeurd, net als wat jij hier doet!! Maar nu ik een tiijdje langer op een plek ben met internet heb ik tijd om te kijken wat andere aan het doen zijn. Ik zie in ieder geval dat jij je heel erg goed vermaakt. Geniet ervan!!! Oh en bedankt voor jou reacties bij mijn verslagen het is altijd leuk om er iets op te krijgen en te zien dat er mensen naar je om kijken.
Groetjes uit Melbourne -
01 Maart 2012 - 15:57
Tamara:
Hi meis, zo te lezen vermaak je je prima en ben je het student zijn flink aan het uitbuiten ;-)) Heb je echt gemist met de carnaval, volgend jaar er gewoon weer bij zijn hoor!!! Morgen vertrekken we naar Oostenrijk echt zin in, lekker skien en uiteraard ook veel apres-skien... Zal wel raar zijn zonder jou en zal je ook deze vakantie weer gaan missen, maar is niet anders.. Volgend jaar ga je gewoon weer mee en halen we de schade wel in... Have fun meis en geniet ervan... Zal je na de vakantie wel laten weten hoe het is geweest...
Liefs Tamara -
05 Maart 2012 - 22:37
Evelien:
Hoi
Ik kwam via Google op jouw Waarbenjij.nu-account en las dat je voor langere tijd in Cyprus bent. Misschien moet ik mezelf even voorstellen: mijn naam is Evelien en ik doe de opleiding journalistiek jaar 3 op de CHE in Ede. In Juni moet ik samen met drie klasgenootjes op Mediareis en wij hebben besloten om naar Cyprus te gaan. Ik hoopte dat jij mij misschien wat leuke tips en/of weetjes kon geven over Cyprus.
Zoals: wat zijn de mooie plekken? Zijn er bepaalde dingen die heel erg spelen in de buurt waar jij zit? Een reactie kun je mailen naar cyprusmediareis@gmail.com
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
